wpisy na blogu

Wczoraj podziwialiśmy z Olgą naszą działeczkę i rosnący w oczach dom. Szczególnie urzekła nas cisza i spokój. Można będzie odpocząć od miejskiego zgiełku. No i ta woń rosnąćych wokoło traw i ziół, zieleń pobliskiej puszczy. I przede wszystkim widok na naszą wieżę Eiffla

Ostatnio złamałem trochę chronologię zdarzeń. To przez ten kibelek. Nie mogłem się powstrzymać. Ale dzisiaj wracam na swoje tory z historią naszej budowy. Przenieśmy się zatem w przeszłość. Był 23 marzec 2015 roku. Dzień rozpoczął się sennie i leniwie. Nic nie zapowiadało późniejszych zdarzeń...

Żartuję, niec się nie zdarzyło :-). Tak mi tylko jakoś ten wstęp wyszedł. W sumie to się trochę zdarzyło. Wychodziliśmy z ziemi!!

Trzy dni po wylaniu ław Panowie zaczęli murować fundamenty. Nie będę się rozpisywał jak to robili. Ciężka, mozolna praca. Te bloczki na pierwszy rzut oka wydają się niepozorne i lekkie. Tak, tak, spróbujcie podnieść jednego. Nie jest źle, prawda? Co tam, to tylko kilkanaście kilogramów.To teraz ponoście sobie je przez kilka godzin. No właśnie. Podziwiam tych facetów. Poważnie.

Efekt prac pierwszego dnia.

Trzecego dnia wyglądało to tak!

Brakowało do szczęścia jeszcze 3 rzeczy: ocieplenia styropianem, zagęszczonej pospółki i instalacji kanalizacyjnej. W sumie to jeszcze chudziaka.

Rzecz jasna Panowie nie próżnowali. Po kolejnych 2 dniach doszło ocieplenie

Na szybko zorganizowałem koparkę oraz 4 wywrotki pospółki (bagatela, 250 zł za każde 18 ton). 

Chłopaki pięknie to zagęścili. 

Zadzwoniłem do Pana od betonu. Zamówiłem 15 kubików na chudziak. Pan od betonu przyjechał osobiście, sprawdził czy wystarczy (no jak miało nie wystarczyć skoro sam wyliczyłem :-) ) no i pochwalił robotę. Beton miał być za 2 dni. 

Nie, nie. Nie zapomniałem o hydrauliku. Tak się złożyło, że pracę zleciłem... koledze. Kolega zajmuje się takimi tam sprawami od kilku lat i jest dobrym fachowcem. Już wcześniej na moim blogu dyskutowaliśmy moi Dzrodzy o kolegach i współpracy z nimi. Pamiętacie? Jednak w tym przypadku miałem pewność, że będzie ok. To się wie, wyczuwa. W każdym razie ja zdecydowałem się na niego z pełnym zaufaniem!

Tak wygląda zrujnowana praca Panów co ubijali pospółkę. Za to bogatsza o rury kanalizacyjne :-)

No i finał prac

Ten finał trochę mnie wkurzył. Do betonu przyjechała zmodernizowana ekipa. Nie było szefa zespołu tylko jego brat. Podpytałem go trochę. Na codzień zajmuje się .... dachami. No cóź. Ja też na codzień zajmuję się czymś innym ale co nieco innego  potrafię :-)

Nie wiem, czy to ja miałem jakieś inne wyobrażenia co do tego jak powinien wyglądać chudziak czy po prostu tak ma być. No i wyszło ... średnio. Nie zatarte. Jakieś dołki (tam gdzie stoi woda). Nierówności przy słupach. Nie wiedziałem co o tym myśleć. 

Niby na to jeszcze ma przyjść 20 cm styropianu ale....

Zakryję to zapomnę.

Witajcie.

Dzisiaj krótki wpis bo piszę z tableta. Strasznie nieporęczne ustrojstwo do pisania. Ale nie chce mi się wyciągać o tej godzinie laptopa a muszę się pochwalić dzisiejszym zakupem.

Ostatni wpis zdominował temat... WC 😀. A dotyczył tak naprawdę fundamentów. Stwierdziłem, że jak człowiekowi chce się za przeproszeniem sr.. to wszystko inne staje się nieważne. Takie życie.

Tak więc idąc za radą większości zakupiliśmy sławojkę. Mowię Wam, fajne cacko ;-)

Koszt 300 zł.

Podziwiajcie 😉

Jeszcze świeża i pachnąca :-)

Trochę zepsułem chronologię wydarzeń tym kibelkiem ale jutro nadrobię. 

Wykonawca w końcu się zlitował nad nami i zadzwonił, że możemy zaczynać. Huuuuraaaaaa. Na ten dzień czekaliśmy od dawna. W poniedziałek mają wejść , porozmierzać, posprawdzać po geodecie i zacząć kopać. Byliśmy przeszczęśliwi.

Teraz przyznam się Wam do jednej rzeczy. Żona mi cały czas wypomina, że jej jest wstyd przed wykonawcą. Ma pewnie i trochę racji. Zresztą, żona ma zawsze rację! :-)

No więc o co chodzi? Może to w końcu wyduszę z siebie...

...nie mamy kibelka. Sławojki, toitoi'a, jak zwał tak zwał. No jakoś tak wyszło. To nie tak, że nie chcę go postawić. Pewnie kiedyś będę musiał. Ale zawsze zapominałem o tej sprawie, nie było czasu, wiecie, ważniejsze sprawy na głowie a nie jakiś kibelek. Panowie robotnicy nic nie mówią na ten temat to i o nim nie myślałem. Widocznie jakoś sobie radzą z tym tematem. Mam nadzieję, że nie skażą mi tylko mojej pięknej sosenki :-).

Z drugiej strony, czy ja w umowie zobowiązałem się do zapewnienia warunków sanitarno-bytowych? No nie. No właśnie. 

Ale jednak trochę mi głupio...

Podzielcie się proszę ze swoimi doświadczeniami w tym temacie.

Pozostawmy tą śmierdzącą sprawę za nami. Czas na fundamenty!!!

Pierwszego dnia panowie pomierzyli fundamenty, znaleźli nawet babola po geodecie. Machnął się o 4 cm. Nie wiem czy to dużo czy mało, niemniej nie chciałbym mieć takiej fuszerki. Dobrze, że chłopaki to wychwycili. Muszę wam powiedzieć, że ekipę mam super. 

Następnie zabrali się za wstępne kopanie, takie na sztych szpadla. Co Wam będę pisał, sami zobaczcie

Na tym się pierwszy dzień zakończył. 

Kolejnego ranka Panowie zjawili się punktualnie o 8 rano na placu boju. Znów poszły w ruch łopaty. W międzyczasie kręcili sobie zbrojenie ław. Na koniec dnia odmeldowali wykonanie zadania. 

Pozostało tylko wezwać moją kierbud w celu sprawdzenia poprawności zbrojenia. Przyjechała, zobaczyła, oceniła i pojechała. Wciąż się zastanawiam za co płacę... :-)

Już na tym etapie wiedziałem, że będziemy mieć dylemat. Wysokość podmurówki. Po wyznaczonym poziomie zero było widać, że prawa strona budynku będzie utopiona, lewa wyniesiona lekko a taras wyniesiony diabelsko. Nie za bardzo to na sie podobało. I co tu zrobić?

Podmurować o kanolda więcej? Prawa strona będzie ok, lewa gorzej, tył masakra. Myślałem o tym cały wieczór. No i wymyśliłem, że zostawiamy jak jest. Tam, gdzie jest utopione będzie garaż. Po prostu będzie łagodny wjazd. 

Na kolejny dzień umówiłem beton z pompą. Całe 20 m3. Mikrorelacja poniżej

Domyślacie się co spowodował wjazd tych pojazdów na naszą gruntową, nieutwardzoną drogę? Czekałem tylko na reakcję sąsiadów. Nie przyszli, na szczęście :-)

Lanie betonu. Tyłek Pana Mirka gratis :-)

No i efekt końcowy

Z wodą poszło gładko i przyjemnie. Przyjechali, wykopali, położyli i zakopali. To co się robi przy wodzie. 

Mały problem wyszedł po około 2 tygodniach. Mój Tato pojechał na działkę i zobaczył, że wodomierz jest potrzaskany i cieknie z niego woda! 

Pisałem Wam, że zimy u nas nie było. Tak, nie było ale przymrozek potrafił w marcu niespodziewanie zaskoczyć człowieka. I wodomierza!

Zadzwoniłem w te pędy do Pana hydraulika, że coś się stało, że nie wiem o co chodzi i musi to zobaczyć. No bo co, mógł to jakąś wełną dla pewności zawinąć :-)

Przyjechał, założył nowy wodomierz. Do dzisiaj działa i jest cały!

No i gotowe przyłącze. To pomarańczowe coś :-)